Down by Law

Onnodig te zeggen dat er van de opvolger van Stranger than Paradise hoge verwachtingen gekoesterd worden. Want die film was, dat zal nu wel iedereen erkennen, een revelatie. En Down by Law is geen teleurstelling, integendeel. Jack, een pooier, en Zack, een werkloze disc-jockey komen na vrouwenperikelen in de cel terecht. Hun verblijf zou daar niet veel animo brengen ware het niet dat zij gezelschap krijgen van een nogal onstuimige Italiaanse toerist, Roberto, die de nor invloog na valsspelen met de kaarten en een vechtpartij. Roberto stelt voor te ontsnappen - "net zoals ze dat in Amerikaanse films doen". Het gelukt hen nog ook. Na doorheen de moerassen van Louisiana te hebben geploeterd komen zij terecht bij "Luigi's Tin Top", een eethuisje van een mooie maar eenzame Italiaanse, Nicoletta, die op slag verliefd wordt op Roberto. Ook in deze film schetst Jarmusch mensen die in een randsituatie verkeren en die in hun zwakheid en hun weinig zelfbewust doen en laten voor de kijker iets komisch hebben. Down by Law is echter meer uitgesproken in zijn komedie-toon, vooral dan in de figuur van de Italiaan. Voor de sterk eigentijdse vormgeving van de film zorgden fotograaf Robby Müller (die ook Paris, Texas op zijn palmares heeft) en Tom Waits, die behalve zijn rol als Zack ook de muziek voor zijn rekening nam, samen met John Lurie. Humo, Film en Televisie en het Amerikaanse vakblad Variety spreken over Down by Law als een "delightful followup" voor Stranger than Paradise (vrij naar persmap en Variety 21.5.86). Jim Jarmusch (Akron, Ohio 1956) debuteerde in 1979 met Permanent Vacation, waarmee hij diverse prijzen behaalde in Europa. Doorbraak was Stranger than Paradise (1984) "ontdekt" door het Festival van Rotterdam, en bekroond in Cannes 1984. Down by Law beleefde zijn première dit jaar in Cannes.