Frida, naturaleza viva

"Zij is de eerste vrouw in de kunstgeschiedenis die met absolute en onomwonden oprechtheid - en men mag ook zeggen : met rustig geweld - de algemene en bijzondere thema's heeft blootgelegd die uitsluitend vrouwen betreffen." Aldus Diego Riveira, schilder en echtgenoot van Frida Kahlo (1907 - 1954), schilderes en links activiste, over wie Paul Leduc deze film maakte. Frida is geen traditonele biografie, maar heeft veeleer de vorm van een collage. Tijdens haar doodsstrijd flitsen Frida een hele reeks herinneringen in gedachten die vrij los van elkaar staan, maar die wel allemaal berichten over haar lijden als vrouw, als kunstenares en als politiek militant. Als militant was zij goed bevriend met Trotski (die overigens in 1940 in Mexico vermoord werd) en als kunstenares stond ze tegenover het vooroordeel dat vrouwen geen schilders zijn. Daarnaast werd zij ook fysiek beproefd : bij een ongeval verloor zij een been. Haar liefdesleven was nogal bewogen en dat alles maakt van haar een bijzondere vrouw.
De structuur die Leduc bouwt ontslaat hem van de rigide verplichting historisch getrouwe scènes in beeld te brengen. Wat we zien is vervormd door Frida's doodsstrijd en van echte reconstructie kan dus geen sprake zijn. Zo wordt de moord op Trotski wel gepleegd in de film, maar helemaal niet op de manier zoals die heeft plaatsgehad (met een houweel nl. en niet met Mexicaanse machinepistolen). (Vrij naar Variety en Cataloog Forum des jungen Films Ber/in 1986)
Paul Leduc (1942) studeerde architectuur, theaterregie en later ook film. Werkte als filmcriticus en verzorgde diverse tentoonstellingen. Debuteerde in 1968 met een documentaire over godsdienst in Mexico. Zijn eerste langspeelfilm maakte hij in 1972 : Reed - Mexico Insurgente. Volgde nog o.m. een documentaire over El Salvador Historia Prohibidas del Pulgarcito (1980).