Living the Blues

My baby says I must go! ...
... I'm living the Blues!

Zo zingt Sam Brown, de wat zonderlinge oude "King of the Rocking, Rolling Rhythm 'n Blues". En Abel, de zeventien jaar oude blanke jongeman uit het welgestelde Brentwood, droomt van een leven dat zowel vol muziek zit als laag-bijgronds is. Hij is dol op Bluesmuziek en wil leven. Dat betekent voor hem in de eerste plaats: weglopen met Sams mooie nicht, Mana Brown. Maar iedereen verzet zich daar tegen: niet alleen Sam en Mana zelf, maar ook Abels ouders, Mana's moeder en Mana's brutale en opvliegende broer en diens gemene bende. Maar Abel laat zich niet van zijn voornemen afbrengen - tot de kogel van een politieagent zijn dromen aan flarden scheurt.

Ziedaar in kort bestek het verhaal van Living the Blues, een onafhankelijke produktie van de jonge Alan Görg. In zijn produktienotities vertelt hij hoe de film op een merkwaardige wijze heel dicht bij de realiteit bleef: de politiescène op het einde bv. werd door de échte politie van West Los Angeles abrupt onderbroken, en moest na enig geharrewar overgedaan worden. De film werd voor een deel opgenomen in de buurt waar actrice Gwyn Görg zelf opgegroeid was en er waren net kleine rellen aan de gang, nadat een blanke bij vergissing een zwarte gedood had. Toen de crew dan uitsluitend binnen ging werken, ging in de buurt het gerucht dat zij een pornofilm aan het maken waren... Belangrijker is evenwel dat de figuur van zanger Sam Brown sterk verwant is met het leven van Sam Taylor, die geen acteur is, maar vond dat hij de rol aankon vermits hij voelde dat het over hemzelf ging. Sam Taylors eigen muziek werd dan ook het echte hart van deze Bluesfilm. (persmap)

Alan Görg werd geboren in Hollywood, dus midden in de film als het ware. Maakte enkele documentaires en debuteert thans als speelfilmmaker.