Lulú de noche (Lulu by Night)

Tijdens de 19e Eeuw waart door de straten van Londen de schrik van alle vrouwen en prostituees: Jack the Ripper. In 1903 schrijft Wedekind zijn Büchse der Pandora, een stuk dat veel schandaal wekte omdat het een hoertje als hoofdpersonage ten tonele voerde. Sedertdien is Lulu een mythe geworden en zou zij diverse artiesten inspireren, w.o. componist Alban Berg. Lulu werd ook onvergetelijk gestalte gegeven door Louise Brooks in Pabsts Die Büchse der Pandora. De hoofdpersoon in Lulu de Noche is een jong
theaterregisseur die op zijn beurt het stuk van Wedekind op de planken wil brengen. Zijn voornaamste probleem is echter het vinden van geschikte acteurs voor zijn Lulu en Jack the Ripper. Vrouwelijke kandidaten kent hij genoeg. Er is vooreerst zijn ex-vrouw Amelia. Maar er is ook Lola, een charmante dienster die hij heeft ontmoet en die hij voor zijn plannen kan gebruiken. En dan is er nog Nina, maar die geeft de voorkeur aan echte passies en ziet niet zoveel in gesimuleerde theatergevoelens. Op een avond ontmoet German, de regisseur, Rufo, een introvert jazz-muzikant die wel romantisch en mysterieus is en dus voor de rol van Jack the Ripper in aanmerking zou kunnen komen. Daarenboven heeft die Rufo een zoon bij een prostituée en ontmoet hij op zekere dag Nina. Vanaf
dat ogenblik nemen de dingen een geheel onverwachte wending ...
Vijf personages dus die erg van elkaar verschillen. De drie vrouwen zijn elk op een bepaalde manier een facet van Germans ideale vrouw en Rufo is Germans tegenbeeld: een soort Dr. Jekill en Mr. Hyde. Hij karakteriseert zijn film als een mengeling van The Philadelphia Story en Psycho.
(Persmap)
Emilio Martinez-Lazao werd geboren in Madrid in 1945. Debuteerde als langspeelfilmer in 1978 met Las Palabras de Max (Gouden Beer Berlijn 1978). Volgden nog Sus Anos Dorados (1980) en Todo va Mal (1984).