Man of Flowers

Charles Bremer, een welgestelde, timide en kunstzinnige vrijgezel van middelbare leeftijd, schrijft elke week een brief aan zijn, overigens al enige tijd overleden, moeder. Elke week komt het meisje Lisa bij hem: zij kleedt zich uit terwijl hij, met het liefdesduet uit "Lucia di Lammermoor" op de achtergrond, vanuit zijn zetel toekijkt. Nadien speelt hij op het orgel in het plaatselijke kerkje. De rest van zijn tijd brengt hij door met bloemenschikken, een legpuzzel met een schilderij van Titiaan erop en wandelingen in het park. Doorheen Lisa komt hij in aanraking met de verwording van action-painter David Saunders, die zijn vriendin terroriseert om aan geld voor zijn snuifje te komen. Bremer gaat er ten slotte toe over zijn "little flower", zoals hij Lisa noemt, van de agressief geworden David te verlossen.

Man of Flowers is een ongemeen rijke film : dat wordt alvast aangetoond door het feit dat zowat alle besprekingen die je erover kunt lezen het over iets anders hebben, tot op het tegenstrijdige af. Bremer als "gestoorde", een film over eenzaamheid, een film over het individu verdrukt door de maatschappij, een film over kunst, een psychologische schets en dies meer. Feit is dat Man of Flowers, de film waarmee Paul Cox te onzent bekendheid verwierf, een soort diamantje is dat je vanuit alle mogelijke invalshoeken kunt bekijken en dat telkens een facet van zijn rijkdom prijsgeeft : de observatie van een onalledaags individu, de mens als produkt van zijn opvoeding, kunst als surrogaat of steun voor het leven, muziek als spreekbuis van de ziel. En je kunt nog verder gaan; Man of Flowers bevat ook een aanval op de moderne kunst, op de uitholling en vervreemding van de hedendaagse mens en kan zelfs als misdaadfilm bekeken worden.
(wp)